مشخص کردن مقصد
به کجا می خواهیم برویم ؟ بهشت یا جهنّم ،
آیا می دانیم بهشت کجاست و چه نعمت هایی در آنجاست و یا جهنم کجاست و چه عذاب هایی دارد؟
اصلا ببینیم هر کدام چه جایی است و با شناخت تصمیم بگیریم و راه درست را انتخاب کنیم و برویم.
بدانیم که آتش جهنم صد ها بار سرد شده و به دنیا آمده ، یکی از آتشهای شدید که ما می شناسیم خورشید است که از آن فاصله بسیار دور می تواند پوست را بسوزاند و باعث گرمازدگی و حتی مرگ شود .
حالا تصور کنید حرارت خورشید را صد برابر کنند و بخواهند ما را در داخل آن آتش عذاب کنند و بسوزانند (هنوز نزدیکش نشده باشیم خاکستر می شویم چه رسد به این که در داخل آن افکنده شویم)
((روزى رسول خدا، (ص) ، نشـسته بود که جبرئیل افسرده و محزون خدمت مبارکشان رسیدند.
پیغمبر فرمود: اى جبرئیلچرا افسرده و محزونی ؟
گفت:اى محمد، (ص) ، چرا چـنـین نباشـیم در صورتى که امروز گذاشته شد دَمهاى جهنم.
پیغمبر خدا، (ص) ، فرمود: دَمهاى جهنم چهچیزی است ؟عرض کرد:همانا به دستور خدا آتش هزار سال برافروخته شد تا سـرخ شد. بعد از هزار سال دیگر افروخته شد تا سفید شد. پـس از هزار سال دیگر افروخته شد تا سیاه شد و آن سیاه و تاریک است.
پس اگر یک ذراع از آن (یک ذراع فاصله مچ تا آرنج است) به دنیا بیاید،دنیا از حرارت آن ، ذوب مى شود ، و اگر قطره اى از زقوم و ضریع آندر آبهاى اهل دنیا بـچکد ، همه موجودات از مسمومیت و بوی بد آن می میرند.
پسرسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) گریه کرد ، و جبرئیل نیز گریان شد.
پس خداى تعالى فرشته اى را به سوى آنها فرستاد ،که عرض کرد: خدابه شما سلام مى رساند و مى فرماید شما دو تن را ایمن کردم از اینکهگناهى کنید که به واسطه آن عذابتان کنم.( علم الیقین ،مقصد4، باب 15، فصل 1، ص 1032)
در این حدیث کمر شکن درستتصور و تدبر کن ، آیا اگر احتمال صحت همبدهى ، نباید مثل دیوانه ها سر به بیابان بگذارى ؟ ما را چه شده است که این قدر در خوابغفلت و جهالتیم ؟ آیا مثل رسول الله و جبرئیل ملکى بر ما نازل شده و ما رااز عذاب خدا ایمن کرده ؟ با اینکه رسول خدا و اولیاء او تا آخر عُمر هم ازترس خدا قرار و خواب و خوراک نداشتند. و از ترس او غَشمى کردند. على بن الحسین (ع)، امام معصوم ، گریه ها و زاریهایش ومناجات و عجز و ناله هایش دل را پاره پاره مى کند. ما را چه شده که هیچ حیا نکرده در محضر ربوبیت این قدر هتک حرمات و نوامیس الهى را مى کنیم ؟
اىواى بر ما و بر غفلت ما!
اى واى بر ما و بر شدت سکرات موت ما!
اى واى بر حال مادر برزخ و سختیهاى آن ، و در قیامت و ظلمتهاى آن !
اى واى بر حال ما در جهنم و عذابو عقاب !.
(شرح چهل حدیث امام خمینی(ره)- حدیث اول(در جهاد با نفس))
همه اینها گوشه کوچکی از عذابهای جهنم است ، امام علی (ع) در دعای کمیل می فرمایند : (یا اِلـهى وَسَیِّدِی وَمَوْلایَ وَرَبّی صَبَرْتُ عَلى عَذابِکَ فَکَیْفَ اَصْبِرُ عَلى فِراقِکَ، وَهَبْنی (یا اِلـهی) صَبَرْتُ عَلى حَرِّ نارِکَ فَکَیْفَ اَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ اِلى کَرامَتِکَ :که اى معبود ،آقا و مولا و پروردگارم گیرم بر عذاب تو صبر کنم امّا چگونه دوری تو را طاقت آورم .
و ای معبود من گیرم حرارت آتشت را تحمل کنم اما چگونه چشم پوشیدن از بزرگواریت را بر خود هموار سازم) یعنی دوری از نظر لطف و رحمت خدا از آتش جهنم که قبلا توضیح داده شد سخت تر است.
آتش ، حرارت ، تشنگی ، عذابهای سخت و ... و از همه مهمتر خشم خدا نسبت به جهنمیان .
و از بهشت ، گذشته از نظر لطف و عنایت خدا و مثال های قرآن در باره درختان میوه و رودهای جاری و ... همین بس که اگر تمام خوبیهای دنیا را جمع کنی به یک تار موی حور العین(خدمتکاران بهشت) نمی رسد .
امام علی (علیه السلام) در این زمینه می فرمایند: اگر تمام نعمت های دنیا جمع بشود در برابر بهشت ناچیز است و اگر تمام بلاها و گرفتاریهای دنیا جمع بشود در مقابل جهنم ناچیز است.
حال خوب بیندیشیم که به کجا می خواهیم برویم ، بهشت یا جهنم.
حال اینکه چیز هایی که درباره بهشت گفته می شود مثالهایی است دنیایی که ما درک کنیم و گرنه نعمتهای بهشت چیزهای دیگری است که در مخیله ما هم نمی گنجد (مثل اینکه شما کودکتان را می خواهید برای واکسن زدن ببرید ولی او نمی داند واکسن چیست و چه خوبیهایی برایش دارد ، شما مجبور می شوید به او بگویید که اگر بیایی برایت مثلا پفک یا لیسک می خرم این پفک و لیسک همان نعمت هایی است که خدا مثال می زند (حوریه یا درختان پر میوه و آبهای روان از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر و یا قصر ها و ...) و حال آنکه نعمت اصلی بهشت نظر لطف و محبت خدا نسبت به بندگانش می باشد.)
اگر راهمان را انتخاب کردیم و تصمیم گرفتیم به بهشت برویم و هدف ما اینست ، باید بدانیم که چه باید بکنیم و چطور می شود به بهشت رفت.
(بهشت را به بها می دهند نه به بهانه)
باید خودمان را برای رفتن به بهشت پاک کنیم (تصور کنید شخص محترمی شما را به مهمانی دعوت کرده باشد ، اما شما لباسهایتان به شدت کثیف باشد (مثلا گِل و لای لجن به لباس شما پاشیده شده باشد) آیا حتی اگر آن شخص از روی لطف و محبت شما را به داخل منزل دعوت کند ، شما وارد می شوید؟! یا عذر می خواهید تا لباسهایتان را تعویض و بدنتان را بشوئید! ( در قیامت اگر خدا هم به جهنمیان اجازه ورود به بهشت بدهد خود آنان می فهمند با این گناهان نمی شود با این کوله بار نمی شود وارد شد و خودشان برای پاک کردن خود به جهنم وارد می شوند (جهنم هم پاک کننده است ولی در مرحله ای که دیگر راههای ساده تر مثل توبه و بازگشت در دنیا نتیجه ندهد.)
